به نقل از «اکوفارس»

با این همه ستاره‌ چرا فضا تاریک است؟

تاریخ انتشار: ۲۶ مهر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۹۱۵۵۳۸

شاید این سؤال در ذهنتان به وجود آمده باشد که چرا فضا با وجود ستاره‌ها تاریک است. به این سؤال، به اصطلاح «پارادوکس اولبرس» می‌گویند.

ستاره‌شناسان تخمین می‌زنند که حدود ۲۰۰ میلیارد تریلیون ستاره در جهان وجود دارد و بسیاری از این ستارگان پرنورتر از خورشید هستند. بنابراین، چرا فضا با وجود نور این ستاره‌ها روشن نمی‌شود؟

انجام پژوهش در مورد ستارگان و سیارات در دوردست، به ستاره‌شناسان کمک کرده تا بفهمند که چرا فضا تا این حد تاریک است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

ممکن است فکر کنید که دلیل این اتفاق، دوری این ستاره‌ها از زمین است. این درست است که هر چه یک ستاره دورتر باشد، کم نورتر به نظر می‌رسد. برای مثال، ستاره‌ای که ۱۰ برابر دورتر است، ۱۰۰ برابر کم نورتر به نظر می‌رسد. اما این تنها دلیل نیست.

یک حباب را تصور کنید

برای لحظه‌ای تصور کنید که جهان سن بسیار زیادی دارد و نور، حتی از دورترین ستاره‌ها به زمین می‌رسد. در این سناریوی خیالی، ستاره‌ها اصلاً حرکت نمی‌کنند.

یک حباب بزرگ را تصور کنید که زمین در مرکز آن است. اگر قطر این حباب به اندازه ۱۰ سال نوری باشد، حدود ۱۲ ستاره را در خود جای می‌دهد. اگرچه در فاصله چند سال نوری از زمین، بسیاری از این ستاره‌ها خیلی کم نور به نظر می‌رسند.

اگر این حباب را تا هزار سال نوری، ۱ میلیون سال نوری و سپس ۱ میلیارد سال نوری بزرگ کنید، دورترین ستاره‌های حباب کم‌نورتر به نظر می‌رسند. اما ستاره‌های بیشتری در داخل حباب وجود خواهند داشت که به افزایش نور کمک می‌کنند. حتی اگر دورترین ستاره‌ها بسیار کم نورتر به نظر برسند، تعداد آن‌ها خیلی بیشتر خواهد بود و کل آسمان شب باید روشن باشد.

به نظر می‌رسد که به نقطه شروع بازگشتیم؛ اما در واقع، کمی به پاسخ نزدیک‌تر شده‌ایم.

سن جهان مهم است

در بخش حباب خیالی، از شما خواسته شد تا تصور کنید که ستاره‌ها حرکت نمی‌کنند و جهان سن بسیار زیادی دارد. اما جهان در حال حاضر، فقط حدود ۱۳ میلیارد سال سن دارد.

اگرچه این زمان از نظر انسان‌ها بسیار طولانی بوده، اما از نظر نجومی کوتاه است. به اندازه‌ای کوتاه که نور ستاره‌هایی که دورتر از ۱۳ میلیارد سال نوری هستند، هنوز به زمین نرسیده است. بنابراین، حباب واقعی اطراف زمین که شامل تمام ستارگانی بوده که می‌توانیم آن‌ها را ببینیم، تنها تا حدود ۱۳ میلیارد سال نوری از زمین گسترش یافته است. در واقع، ستاره‌های کافی در حباب برای پر کردن تمام خطوط دید وجود ندارد.

اثر دوپلر

ممکن است بپرسید که آیا آسمان شب در نهایت به طور کامل روشن می‌شود؟ اگر یادتان باشد، در فرضیه اول تصور کردیم که همه ستاره‌ها ثابت هستند. اما در واقعیت جهان در حال انبساط بوده و دورترین کهکشان‌ها با سرعتی نزدیک به نور در حال دور شدن از زمین هستند.

به همین دلیل، نور ستاره‌ها در این کهکشان‌ها، رنگی داشته که چشم انسان قادر به مشاهده آن نیست که به آن «اثر دوپلر» می‌گویند. بنابراین، حتی اگر زمان کافی برای رسیدن نور این ستاره‌ها به شما وجود داشته باشد، باز هم نمی‌توانید نور دورترین ستاره‌ها را با چشمان خود ببینید و آسمان شب به طور کامل روشن نمی‌شود.

اگر بیشتر منتظر بمانید، در نهایت این ستاره‌ها از بین می‌روند. ستاره‌هایی مانند خورشید تنها حدود ۱۰ میلیارد سال عمر می‌کنند. بنابر نظر اخترشناسان، در آینده‌ای دور و حدود هزار تریلیون سال دیگر، جهان تاریک شده و تنها بقایای ستاره‌هایی مانند کوتوله‌های سفید و سیاه‌چاله‌ها در آن وجود خواهند داشت.

* تابناک

منبع: اکوفارس

کلیدواژه: بانک مرکزی شاخص بورس افزایش قیمت طلای جهانی قیمت روز خودرو دورترین ستاره ها ستاره ها میلیارد سال تصور کنید سال نوری چرا فضا کم نور

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ecofars.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «اکوفارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۹۱۵۵۳۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چگونه شریف در محله تاریخی طرشت ستاره خاورمیانه شد؟

همشهری آنلاین - ثریا روزبهانی: دکتر محمدعلی مجتهدی، برای ساختن دانشگاه صنعتی شریف در پایتخت به دنبال زمین می‌گشت. چندین نقطه مختلف به او معرفی و پیشنهاد داده و در نهایت زمینی در محله طرشت برای راه‌اندازی این دانشگاه انتخاب شد.

قصه‌های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید

دکتر مجتهدی این زمین را اینگونه توصیف می‌کند: «زمین در جاده مهرآباد روبه‌روی دبستان (محمد) عاصمی بین میدان شهیاد (آزادی) و مهرآباد (بود). روبه‌روی دبستان عاصمی، یک جایی بود که ساخته بودند تا هنرستان شود. ولی مدت‌ها می‌شد که این ساختمان همین‌طور افتاده بود بی‌ در و پنجره. عرض زمینش را یادم نیست. از دم جاده به نظر ۴۰ متر بود یا ۶۰‌متر. ولی عمق زمین خیلی زیاد بود و شرق و غربش هم زمین‌های بایری بود؛ می‌شد خرید.» در نهایت ۱۱ آبان ۱۳۴۴ با تصمیم شورای‌عالی آموزش، دانشگاه صنعتی شریف در این مکان راه‌اندازی شد.

دکتر محمدعلی مجتهدی در خاطراتی در برنامه تاریخ شفاهی هاروارد گفته: «می‌خواستم اثبات کنم در مملکت ما جوانان با استعدادمان در دانشگاه‌های خوب آدم حسابی خواهند شد و این جوانان فاضل و دارای اعتمادبه‌نفس قوی هستند که احتیاجات مملکت را مرتفع می‌کنند. تربیت نیروی انسانی متخصص مورد نیاز صنایع کشور، مخصوصا صنایع سنگین، و انجام پژوهش علمی و تکنولوژی در شمار دانشگاه‌های معتبر جهان به شرحی که در سالنامه‌های دانشگاه چاپ شده است هدف از این تاسیس بود».

در نهایت دانشگاه صنعتی شریف در مکان فعلی بنا شد. همچنین ساخت و معماری آن را حسین امانت، جوانی از فارغ‌التحصیلان کالج البرز، انجام داد که پیش از این برج آزادی را طراحی کرده بود.

برای دانشگاه شریف در ابتدا ۶ دانشکده مهندسی برق، مکانیک، شیمی، مهندسی متالورژی، علوم شامل رشته‌های ریاضی و فیزیک و در نهایت دانشکده مدیریت صنعتی و اقتصاد مهندسی برای دوره تکمیلی مهندسی تخصصی پیش‌بینی و برای سال تحصیلی ۱۳۴۴‌ـ ۱۳۴۵ مسابقه ورودی با شرکت ۵ هزار و ۳۲۱ داوطلب در روزهای چهارم و پنجم تیر ۱۳۴۵ برگزار می‌شود و از دروس ریاضیات، مکانیک، فیزیک، شیمی، رسم فنی امتحان می‌گیرند که در این میان ۴۱۲ دانشجو به‌ترتیب معدل نمرات پذیرفته می‌شوند.

این دانشگاه پس از انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۸ به نام یکی از دانشجویان شناخته‌شده خود، مجید شریف‌واقفی، به اسم دانشگاه صنعتی شریف تغییر نام داد. مجید شریف‌واقفی جزو نخستین دانشجویان راه یافته به این دانشگاه صنعتی بود که در رشته مهندسی برق تحصیل می‌کرد.

کد خبر 845754 برچسب‌ها هویت شهری تهران